Miðaldaþulan Grettisfærsla kemur út sem tónverk síðar á árinu, útsett fyrir rappara, sópran og hljóðgervil. Í erindi sínu um Grettisfærslu og endurgerð hennar í alþýðlegan búning reifar Bjarki sögu kvæðisins, bragfræði og vinnubrögð við endurgerðina.
Grettisfærsla hafði verið hulin í 400 ár vegna siðvandra manna sem máðu út hinn ósæmilega texta á þremur skinnbókarsíðum svo tryggilega að engin leið var að lesa. Ólafur heitinn Halldórsson náði þó að vinda að mestu ofan af ritskoðuninni árið 1959 með lestri af myndum, teknum undir útfjólubláu ljósi. Hinn endurheimti texti er býsna slitróttur á köflum en þó eru í honum heillegir partar. Þrátt fyrir að kvæðið megi teljast afar sérstakt, bæði sjálfs sín vegna og varðveislu sinnar, hefur það lítt verið á dagskrá fræðimanna síðan Ólafur svipti af því hulunni og ekki fyrr en nú ratað aftur inn í þá alþýðumenningu sem það virðist vera sprottið úr.
Í ljósi þess hve sterk líkindi Bjarki sér með Grettisfærslu og kveðkap Erps Eyvindarsonar – BlazRoca –, hvort heldur litið er til formgerðar eða efnistaka, leitaði Bjarki til Erps um að semja inn í eyðurnar í lestri Ólafs Halldórssonar. Í fyrirlestrinum greinir hann frá samstarfi sínu við rapparann og hvernig þeir sameinuðust um viðeigandi nálgun á viðfangsefninu til að gera kvæðinu sem sanngjörnust skil þó að ýmsu þurfi að hnika til og prjóna við svo að það verði að samfelldum texta. Og að sjálfsögu verður lagið frumflutt.
Bjarki Karlson, verðlauna- og metsöluskáld, er doktorsnemi í íslenskri málfræði og bragfræði við HÍ.
Rannsóknarkvöld Félags íslenskra fræða eru haldin í salnum Hljóðbergi í Hannesarholti, Grundarstíg 10 (gengið inn frá Skálholtsstíg).