Kynning á fjórum MA-ritgerðum í sagnfræði fer fram í Árnagarði 422 fimmtudaginn 12. maí kl. 16-18.
Hilmar Rafn Emilsson: Djass og rokk. Ógn við stöðu Íslands sem siðmenntaðrar evrópskrar þjóðar 1935-1960?
Leiðbeinandi: Guðmundur Hálfdanarson. Um aldamótin 1900 þróaðist tónlistarstefna meðal hörundsdökkra manna í Suðurríkjum Bandaríkjanna og fékk nafnið djass. Eftir fyrri heimsstyrjöldina barst stefnan til meginlands Evrópu og að lokum til Íslands. Um miðjan fjórða áratuginn, þegar vinsældir djassins tóku að aukast hérlendis, harðnaði andstaðan að sama skapi.
Tónlistargagnrýnendur, menningarvitar og aðrir er töldust til efri stétta þjóðfélagsins gengu hart gegn djassinum og spegluðu hann við klassíska tónlist. Var tónlistarstefnunum skipt í æðri og óæðri tónlist til að aðgreina þær. Önnur stefnan var fáguð, hrein og andleg en hin var frumstæð, ljót og líkamleg. Þessi orðræða var vopn Íslendinga til að knýja Evrópu til að viðurkenna að Ísland tilheyrði í raun siðmenntaðri Evrópu. Menningarvitunum var því mikið í mun að Íslendingar hlustuðu ekki á djass, enda hlusta siðmenntaðar þjóðir ekki á "negratónlist".
Þarna spilar þó fleira inn, líkt og kynþáttahyggja, fagurfræði listanna og viðhorf til amerískrar menningar almennt. Þegar rokkið tók við af djassinum á seinni hluta 6. áratugarins breyttust viðhorf íslenskra menningarvitanna og umræðan tók á sig þjóðlegri blæ. Þá hafði Ísland sannarlega tryggt sér sess meðal evrópskra siðmenntaðra þjóða og engin hætta á að íbúar landsins yrðu flokkaðir sem "hinir".
María Smáradóttir Jóhönnudóttir: "Mér er ekkert illa við útlendinga, en..." Greining á orðræðu Frjálslynda flokksins og framboðs Framsóknarflokksins og flugvallarvina um múslima frá árinu 2000 til 2015
Leiðbeinandi: Ragnheiður Kristjánsdóttir Viðfangsefnið er að rannsaka orðræðu um útlendinga og múslima í íslensku samfélagi, frá árinu 2000 til ársins 2015. Ætlunin er að sýna fram á þá breytingu sem varð á orðræðunni á þessu tímabili með því að greina stefnumál tveggja stjórnmálafla á tímabilinu. Annars vegar verður horft til orðræðu Frjálslynda flokksins á fyrsta áratug aldarinnar og hins vegar til framboðs Framsóknarflokks og flugvallarvina tæpum tíu árum síðar. Það er gert með því að skoða þrjá atburði og beita við það nokkrum hugtökum. Fyrst er litið til aðdraganda Alþingiskosninga árið 2007 og þeirrar orðræðu sem Frjálslyndi flokkurinn hóf gegn útlendingum þegar vorið 2006 og komu flóttakvenna frá Írak árið 2008 og þeirrar andstöðu sem þær urðu fyrir að hálfu sama flokks. Að síðustu er orðræða framboðs Framsóknarflokks og flugvallavina um múslima í sveitarstjórnar-kosningunum vorið 2014 rannsökuð. Gengið er út frá því í ritgerðinni að hryðjuverkaárásirnar á Bandaríkin þann 11. september 2001 hafi breytt orðræðunni um múslima á Íslandi sem og annars staðar í heiminum. Eftir árásirnar koma greinileg skil fram í orðræðuna um útlendinga og þó einkum múslima.
Ragnar Logi Búason: Alger bylting? Um breytingar á kosningaréttarlögum 1915 og afleiðingar þeirra fyrir karla og konur í Reykjavík.
Leiðbeinandi: Ragnheiður Kristjánsdóttir Í ritgerðinni er rannsakað hvaða áhrif breytingar á kosningalögunum árið 1915 höfðu fyrir fólk í Reykjavík, með áherslu á karlmennina í bænum. Það er gert með því að bera saman tvær kjörskrár, annars vegar kjörskrá frá 1915 sem var búin til áður en lögin voru samþykkt og hins vegar kjörskrá frá 1916 sem var samin eftir að lögin tóku gildi. Við samanburðinn er hægt að sjá hverjir gátu hafað flokkast til nýrra kjósenda í Reykjavík og reynt er að svara rannsóknarspurningunni út frá þeim upplýsingum. Í ritgerðinni er greint frá umræðum á Alþingi í sambandi við rýmkun kosningaréttar, rætt um heimildirnar og reifuð vandamál sem fylgdu þeim, og útskýrt hverjir þessir nýju kjósendur voru, hvaða atvinnu þeir höfðu, aldur og fleira.
Unnar Rafn Ingvarsson: Samfélagsumræða, samfélagsbreytingar og stjórnmálastarf í Skagafirði 1850–1940
Leiðbeinendur: Guðmundur Hálfdanarson og Ragnheiður Kristjánsdóttir Fjallað verður um hvernig þær miklu þjóðfélagsbreytingar sem áttu sér stað á Íslandi 1850-1940 birtust í Skagafirði. Til grundvallar eru lagðar persónulegar heimildir, bréfasöfn og dagbækur, en einnig fundargerðir félaga og sveitastjórna. Fjallað verður sérstaklega um uppbyggingu Sauðárkróks og ólíka hópa fólk sem þar bjuggu á mismunandi tímum. Þá verður rakið hvernig félagshreyfingar náðu fótfestu, hvernig erlendar hugmyndakenningar settu mark sitt á umræðuna í héraði og hvernig stjórnmálaflokkarnir nýttu sér félagshreyfingarnar til að auka fylgi sitt. Byggt verður á einstökum málum sem til umræðu komu í samfélaginu og þau notuð sem lýsandi fyrir breytingarnar á tímabilinu.